ความรักเป็นปัญหาคลาสสิกของคนเรา ไม่ว่าจะยุคสมัยไหน หรือไม่ว่าจะวัยใดก็ตาม ความรักก็ยังคงเป็นสิ่งที่บุคคลพูดถึงและต้องการมันอยู่เสมอ และเรามักจะแสวงหาความรักที่ดีที่สุดสำหรับตนเอง
แล้วอะไรคือความรักที่ดีที่สุดล่ะ
ความรักของพ่อแม่คงเป็นหนึ่งในคำตอบที่ผุดขึ้นมาทันทีทันใดในหัวของใครหลายคน เพราะความรักของพ่อแม่เป็นความรักที่บริสุทธิ์ที่สุด พ่อแม่พยายามทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้ลูกได้รับสิ่งที่ดีที่สุด เพื่อให้ลูกเติบโตขึ้นและก้าวหน้าไปได้อย่างมั่นคง และพ่อแม่ไม่ได้ต้องการสิ่งใด ๆ ตอบแทนจากลูก
ความรักลักษณะนี้ทำให้เกิดอะไร
“Love is the giving of space” การมอบพื้นที่ว่างของพ่อแม่ ทำให้ลูกสามารถเอาใจไปวางไว้ที่ว่างแห่งนั้นได้อย่างสบายใจ สบายใจมากพอที่จะเป็นตัวของตัวเองได้อย่างเต็มศักยภาพ รับรู้ที่ว่างแห่งนี้เป็นที่ที่ปลอดภัย ทำให้ลูกพร้อมที่จะเติบโตตามที่ที่เขาอยากจะเป็น
ความรักแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร
ที่ว่างแห่งหัวใจของพ่อแม่ต้องพร้อมที่จะ “ยอมรับ” กับสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นอย่างยินดีและอย่างเต็มใจ อย่างยินดีคือพร้อมยินดีกับการเติบโตบนที่ว่างที่พ่อแม่มอบไว้ให้ อย่างเต็มใจคือพร้อมยอมรับแม้จะเกิดความผิดพลาดขึ้นก็ตาม
การมีความรักแบบนี้จึงต้องเป็นผู้ที่ “พร้อม” เสมอ ดังที่ท่านติช นัช ฮันท์ พระอาจารย์เซนชาวเวียดนาม กล่าวว่า “ถ้าคุณรักใครสักคนแต่คุณไม่ได้ทำตัวให้พร้อมสำหรับเขาแล้ว นั่นไม่ใช่ความรักที่แท้จริง”
ความรักลักษณะนี้ต้องเป็นความรักของพ่อแม่เท่านั้นใช่หรือไม่
ไม่จำเป็นเลย พ่อแม่บางคนก็อาจไม่มีที่ว่างเช่นนี้ให้กับลูก เช่น ลูกต้องตั้งใจเรียนสอบให้ติดหมอจะได้เป็นหน้าเป็นตาให้กับพ่อแม่นะลูก เป็นต้น ความรักของพ่อแม่เช่นนี้จึงไม่มีที่ว่างที่จะให้ลูกเติบโตได้ตามศักยภาพของเขา เป็นความรักที่ “ไม่พร้อม”
ในบทบาทของลูกก็สามารถ “พร้อม” ที่จะรักพ่อแม่ได้เช่นกัน ลูกสามารถมอบที่ว่างให้กับเสียงบ่นของพ่อแม่ สามารถเป็นที่ว่างให้กับความไม่รู้ในการเล่นแอพพลิเคชั่นของพ่อแม่ ความรักเช่นนี้จึงเป็นความรักที่พร้อมต้อนรับพ่อแม่ในแบบที่เขาเป็น เป็นโอกาสของการทำหน้าที่ลูกที่มอบที่ว่างให้กับพ่อแม่
ในการทำงานก็สามารถมีความรักที่พร้อมได้เช่นกัน หัวหน้ามีที่ว่างพร้อมที่จะให้ลูกน้องทำงานตามศักยภาพของเขา เป็นที่ว่างแห่งการต้อนรับความผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นจากการทำงานของลูกน้อง และที่ว่างแห่งนี้จะเป็นที่ว่างให้ลูกน้องได้เติบโตขึ้น ในทางกลับกันลูกน้องเองก็สามารถมอบที่ว่างให้กับหัวหน้า เป็นที่ว่างให้กับหัวหน้าเป็นผู้นำในการทำงาน
ในความรักของหนุ่มสาวก็มีที่ว่างได้เช่นกัน ต่างฝ่ายต่างเป็นที่ว่างซึ่งกันและกันให้แต่ละฝ่ายได้เป็นตัวของตัวเอง เป็นที่ว่างที่จะยอมรับและให้อภัยกับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น เป็นที่ว่างที่จะทำความเข้าใจและใช้ชีวิตร่วมเดินทางกันต่อไป
หลายครั้งหลายคนอาจไม่มีที่ว่างที่เพียงพอ ไม่พร้อมที่จะเป็นที่ว่างให้อีกฝ่าย ไม่พร้อมที่จะยอมรับความผิดพลาด ทำให้ไม่สามารถร่วมเดินทางต่อไปได้ และเป็นปัญหาของคู่รักอยู่เสมอ
ท้ายที่สุด เราก็สามารถรักตัวเองด้วยการมอบที่ว่างให้กับตัวเอง ที่ว่างของการเรียนรู้เติบโตและเป็นตัวของตัวเองอย่างเต็มที่ ที่ว่างของการยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น ยอมรับความผิดพลาด และเป็นที่ว่างที่พร้อมจะให้อภัยกับตัวเองอยู่เสมอ
ความรักที่แท้จริง คือ ความพร้อมที่จะมอบที่ว่างให้อีกฝ่ายเติบโตและความพร้อมที่จะยอมรับสิ่งที่ผิดพลาด ไม่ว่าจะบทบาทไหนในชีวิตก็มีความรักที่แท้จริงได้ เพียงแค่เป็นที่ว่างให้แก่กัน
คุณพร้อมหรือยังที่มอบที่ว่างให้ใครสักคน
บทความวิชาการ
โดย อาจารย์ ดร.วรัญญู กองชัยมงคล
อาจารย์ประจำแขนงวิชาจิตวิทยาการปรึกษา คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
